OTP

Post jest o niczym, właściwie nawet nie zalecam go czytać, bo nie zawiera żadnych konkretnych informacji, głównie mój fangril, wylewający się z każdego słowa, ewentualnie krzywy bełkot, którego znaczenia nie warto zrozumieć.

Miałam cichą nadzieję (przez wielkie „n”), że w końcu zacisnę pośladki, zbiorę się w sobie i wyprodukuję w miarę porządne opowiadanie z długością, która by mnie zadowoliła, ale mimo że Word się nie sprzeciwia, mój Wen się buntuje i nadal odpoczywa na wakacjach, nie zważając na moje głośne protesty. Podejrzewam, że zamknął się w sobie, bo się fochną, ale jeszcze nie zdiagnozowałam dlaczego mógł tak spektakularnie wypiąć swoje dupsk. Taki kapryśny!

Pierwsze randomy na tym blogu czas zacząć~! 

# Shanks x Ace // One Piece

Moja pierwsza luźna koncepcja tego sparkulującego pairingu pojawiła się już przy okazji „Trofeum”. Warto wspomnieć, że pomysł na ten fan fiction wyrył się w mojej podświadomość nagle jak grom z jasnego nieba i sama nie wiem skąd — wstałam pewnego „słonecznego dnia” i stwierdziłam, że fajnie byłoby coś takiego o nich napisać. Wodospad łez Shanksa nad egzekucją Rogera były wybitnym dowodem na to, że czuł maksymalne rozdarcie i przerosła go ta sytuacja, w końcu jego ukochany kapitan — ten sławny król piratów! — pożegnał się z życiem na własne życzenie.

Pomyślałam sobie wtedy, że w sumie ładnie wizualnie do siebie pasują — Shanks i Ace oczywiście — i szukałam jakiegoś punktu zaczepienia, punkt znalazł się błyskawicznie, choć na początku błądziłam wokół pamiętnej retrospekcji podczas śnieżnej wyprawy Ace’a.

# Lockon x Allelujah/Allelujah x Lockon // Mobile Suit Gundam OO

Przy okazji tej serii wiele razy sobie powtarzałam, że tu coś takiego jak yaoi nie może istnieć, ale mój mózg wyżarty przez homoseksualizm chyba podświadomie doszukiwał się jakiś śladowych ilości miłości męskiej, choć walka była długa i ciężka, ponieważ ci, którzy oglądali tę serię, pewnie zaobserwowali pewien istotny fakt — twórcy maniakalnie szukali partnerek dla pilotów Gundama. Nie ukrywam jednak faktu, że toleruje, ba!, nawet lubię większość par hetero, które zostały przedstawione w serii, ale oczywiście yaoi wygrała, bo jakże można przejść obojętne obok tylu wspaniałych doujinów i artów? Osobiście nie potrafię się oprzeć urokom, zwłaszcza że anime prezentuje się naprawdę dobrze pod względem graficznym (o fabule nawet grzech wspomnieć, to trzeba oglądać samemu!) [reklama]. Chciałabym z tej strony — póki mam okazję! — podziękować kazuaki, że napisała piękne opowiadanie [Lockon x Tiera], które zaciekawiło mnie do GOO. Tak, jej możecie zawdzięczać fakt, że zaraziłam się tą konkretną mechą. XD

Ten pairing stworzyłam w głowie całkowicie spontanicznie i nawet nie wiem dokładnie, kiedy stał się moim ulubionym, ale najprawdopodobniej rzecz stała się podczas mojej X wyprawy w dzikie labirynty tumblr’a, potem już automatycznie ich razem łączyłam (co nie znaczy, że nie lubię innych połączeń z tą parą!).  

Pod pewnym kątem mają nawet podobne charaktery, przynajmniej jeśli chodzi o definicję terroryzmu, o ile nie pociągniemy pod nią szalone alter ego Haptizma. Poza tym wizualnie ładnie się ze sobą prezentują — uwielbiam ich zwłaszcza w pracach Kayomi (fanarty) i Shiro Note (doujinshi).

Była jedna scena w anime, która utwierdziła mnie w przekonaniu, że co najmniej kilka razy musieli się ze sobą przespać (oczywiście ukrywając to przed wyczulonym okiem łakomych na seksy fanek) albo chociażby coś musiała między nim iskrzyć. A mianowicie scena po operacji uratowania Allelujah z rąk Federacji. Scena, w której wyłowił na pokładzie Ptomely Lyle i z wypiekami na twarzy (kocham ten moment!) i podniesionym [podnieconym] głosem wyraził swoje zdziwienie, że Lockon Stratos żyje i ma się dobrze.

Podkreślam, że jest pewien mankament. Allelujah łączę przede wszystkim z Neilem, zaś z Hallelujah prawie zawsze z Lylem.

Skoro wspominam o Hallelujah, muszę przyznać, że długo z parą Lockon x Allelujah walczył pairing Hallelujah x Allelujah *fangirl*, bo lubię momenty, kiedy Hallelujah próbował przejąć kontrolę nad Allelujah, tak bardzo miłość <3

# Furuya x Miyuki // Daiya no Ace

Mam sport, pot, łzy, rywalizację i przede wszystkim duuuuuuuuuużo dup do obmacania, a co za tym idzie — między wierszami przewija się miłość, tyle miłości, że aż nie jestem wstanie opisać ją słowami. Jeśli ktoś nie stawił czoła tej serii, polecam gorąco! XDDD Osobiście aż cała drżę po każdym odcinku, chce mi się śmiać i beczeć na zmianę (nie wspominając już o tym, że czasem mam ochotę wziąć pierwszy lepszy samolot do Japonii, wykorzystać swoje szczęście, aby znaleźć i trzepnąć porządnie Terajimę przez łeb, bo jak tak można do cholery!), a nie jestem jeszcze aż taka stara, aby mieć kryzys wieku średniego, w ciąży też nie jestem, miesiączka zawsze ładuje mnie raczej pozytywną energią, więc KURWA coś jest nie tak?!

Znów zmieniłam temat, więc przechodzę do rzeczy. :D

Furuya to wypisz-wymaluj gej *__________________________________________* A Podejrzewam, że Kazuya (zwłaszcza z powodu tekstów i sposobie mówienia!) ma dużo za uszami i lubi sobie pomacać kolegów z drużyny po tyłkach i poglądać ich nagie klaty pod prysznicem w akompaniamencie głębokich westchnień i jęków.

Na temat~! Ci, którzy widzieli/czytali DnA nie musze tłumaczyć dlaczego akurat ich pairinguje, prawda? Bo na pierwszy rzut oka widać, że czują do siebie „COŚ”, że czuć chemię i ble ble ble… 

Mój jeden z ulubionych momentów, to ten na stołówce Seido. Furuya odpycha Sawamurę — swojego potencjalnego rywala do rękawicy (dosłownie!) Miyukiego — a robi to w taki sposób, że miałam przez chwilę wrażenie, że biedny Eijun zaryje zębami o powierzchnie płaską i pozbędzie się dwóch jedynek jednocześnie (dla jego wyszczerza byłaby to tragedia na miarę Hamleta!). W każdym bądź razie warto wspomnieć, że po lewicy Miyukiego było krzesło wolne, z którego Furuya nie skorzystał i z furią w oczach chciał się — niewinne pozbyć — głównego bohatera i pewnie zgarnąć jego miejsce, ale tego tematu w anime już nie rozgłaszali.

Wybaczcie, że nie wstawiam żadnych gifów — przydałoby się, bo fejsy w DnA, podobnie zresztą jak w łan pisach są nie do opisania (to trzeba po prostu zarobaczyć!) — ale przyznaje bez bicia, że lenistwo wzięło górę.

Z rękę na sercu muszę przyznać, że Miyuki spisałby się tam jako mała dziwka, bo pasuje do co najmniej 50% postać i co najmniej tyle samo bohaterów do niego lgnie jak ćma do światła, ale to informacja już poza konkursem.

#Matt x Mello // Death Note

Kurwa, kurwa, kurwa! *faceplam* Właściwie to od nich powinnam zacząć, bo to od tych panów zaczęła się moja przesympatyczna przygoda ze światem dzikich seksów męsko-męskich, gdy nie ten pairing pewnie nadal sceptycznie patrzyłabym na akt kopulacji dwóch mężczyzn i załamywałabym ręce z wypisanymi słowami na ustach „jak tak można?”. Aż wstyd, że nie mam z nimi żadnej przypinki. Kajam się za swoją głupotę i niewiarę w ich dar przekonywania! 

Mało osób kojarzy te postacie, zwłaszcza Matta (to ten z goglami i papierosem między zębami, który pojawił się, aby można byłoby go śmiało „pogrzebać” żywcem na ulicy pełnej ludu), zaś Mello to człek, który nie rozstawał się z krzyżem i czekoladą. Ach ci fetyszyści! XD

Mogłabym o nich mówić wiele, naprawdę wiele, wypruwać żyły, manifestować swój pogląd na ich temat, puść klawiaturę i boleśnie traktować koniuszki placów, serio, ale… ale… No dobrze! Chwila! Muszę sobie poukładać info w głowie.

Matt i Mello byli przyjaciółmi jeszcze za młodu, wieści gminne donoszą, że traktowali się specyficznym uczuciem — tak, to nie tylko wymysł mojej chorej wyobraźni! — i ratowali sobie dupy w potrzebie, podejrzewam, że na różnoraki sposób, ale to się wytnie.

Sam fakt, że Keehl był wstanie kogoś za cokolwiek przeprosić, świadczy o tym, że nie  mógł patrzeć obojętnie na to, że jego przyjaciel zginął przez jego kaprys bycia lepszym od Neara. To działa w drugą stronę — Jeevas to przecież antyspołeczny człek z przeświadczeniem o swojej zajebistości, więc szczerze wątpię, aby słuchał się byle kogo (mimo swojej niechęci pofatygował swoje dupsko do Kraju Wschodzącego Jena, to musi być znak!) i pokłoniłby się w taki sposób śmierci.

Chemia, chemia, miłość, kurwa, seks, padały, tęczą i kropka! *fangril*

#Himuro x Murasakibara/Murasakibara x Himuro // Kuroko no basuke

Cztery głosy w sondzie na kurosa muszą świadczyć o jednym — każdy przeglądający ten blog (albo przynajmniej większa połowa osób, które odwiedzą regularnie „fabrykę”), wiedzą z czym się to je i nie drapią się w bezsilności po podbródku albo innej części ciała z wielkim pytajnikiem nad głową rodem z kreskówek „ale że co?!”.

Dla mnie sam fakt, że Himuro jest jedną z nielicznych osób, które potrafią Atsushiego przywrócić do pionu, świadczy o tym, że łączy ich dość silna więź. Czasem aż nie mogę się powstrzymać, aby nie robić sobie nadinterpretacji różnych scen (podobnie mam tylko z KiyoHaną, MidoTaką i AoKi), także no.

#Noale… ten pairing to czysta oczywistość, więc moje rozkimny tylko by was zanudziły.

Ożesz. Nawet nie wiem, kiedy moje place napisały tyle słów. Ta notka jest stanowczo za długa. Miała być krótka. Serio. Naprawdę przepraszam. Mam nadzieję, że byli odważni, którzy do trwali do końca. Pewnie domyślacie się, że serii mam jeszcze sporo i otp też, ale chciałam wymienić tylko tych najważniejszych, co na maksa poruszyli moją schizowaną wyobraźnie. Ale powiem szczerze, że  w każdej serii, którą oglądam/oglądałam jest pairing, który szczególnie lubię XD

Trzymajcie kciuki, aby mój kapryśny Wen dał znać, że jednak gdzieś tam dryfuje po Ziemi, a nieodległym komosie.

Karaluchy pod poduchy~!